vrijdag 4 december 2015

30 november 2015

Goedemorgen.
Ik ben er weer, een soort van.

Gelukkig nieuwjaar!

Jij ook!

Snel hier iets aan doen.

En rap weer weg.

Naar mijn afspraak.

En daarna nog even door om te kijken voor een boom.

Niet een kerstboom, maar een boom voor in onze nieuwe tuin.

Ah! Een afdeling die heel goed bij mijn humeur past vandaag.

Ik zou dus graag een sierpeer willen.

Maar die zien er hier dus zo uit. Niet echt een boom om blij van te worden. Ik snap de afdeling treur opeens heel goed.
Maar aangezien ik van mijzelf al een treurwilg ben, sla ik deze boom even over.

Fijn naar huis.

Lekker afwasmachine's en andere dingen doen waar ik geen zin in heb.

Hoi Kind! Fijn dat je er weer bent.

Och mensen! Ik heb er zo de pest in. We krijgen echt niks voor elkaar wat betreft Dochter. Zelfs Jeugdzorg vraagt zich af of het wel een toegevoegde waarde heeft om nog bij ons te zijn.
Wat moet ik doen? Zelf iets opzetten? Maar hoe dan? Elke dag sluiten er weer nieuwe instellingen.
Ik heb het gevoel dat we stilstaan. Sterker nog, we gaan achteruit. Toen ik bijna twee jaar geleden begon met ploggen, zat Dochter nog op school. Had ik het idee dat dit plog wel eens een ondersteuning zou kunnen zijn voor andere ouders. Laten zien dat als je er hard voor blijft vechten, het uiteindelijk wel goedkomt.
Maar dat gaat het misschien helemaal niet komen hier. Ondertussen staat mijn leven ook stil en wordt mijn leven steeds kleiner en kleiner.
Ergens wil ik stoppen met ploggen. Uit een soort van schaamte. Schaamte omdat we niet verder komen, schaamte omdat het iedere keer hetzelfde verhaal is.
Maar ergens diep in mijn roept er dan toch weer iets dat zegt: ga ik je kracht staan! Geef niet op, maak een nieuw plan.
Ik denk na mensen, ik denk na....

Maar we moeten ook eten.

Alleen bloemkool met schimmelkaas wat niet als schimmelkaas is gekocht, vind ik niet zo lekker.

Zaagmans vindt het een beetje zonde dat ik zo alles heb weggegooid. Bij hem ligt er niks hoor!

Nee echt niet! En ik mag ook geen foto nemen als hij een hapje neemt.

Nee die schimmel, dat zat alleen in het hoekje wat ik net nam.

Bah bah!

Maar ik krijg wel heel lief nieuwe bloemkool van Zaagmans.

Gut, boodschappentijd! En ik heb er al zo'n lol in.

Wat een leegte.

Ik ga wel bij de afdeling dode dieren staan.

Rap naar huis.

En snel dit humeur wegslapen.

Truste!
Klik hier om te zien wat ik precies één jaar geleden deed.

8 opmerkingen:

  1. Pfft wat vervelend is dit zeg. Heel veel sterkte in de bureaucratie. Er moet toch gewoon plek zijn voor Dochter? Het is belachelijk dat ze nog steeds thuis is... Niet stoppen met ploggen hoor. Zou ik heel jammer vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inmiddels weer wat moed verzameld om weer plannen te maken!

      Verwijderen
  2. Ik heb je gemist.
    Een boompje uitzoeken in de winter, zo zonder bladeren en peren, valt niet mee. Dan lijkt het maar een gewoon uit de kluiten gewassen stokje. Maar als er deze lente van die mooie bloesem aankomt ben je er blij mee. Je zou hem nog kunnen versieren als kerstboom met lichtjes.
    Ik bewonder je doorzettingsvermogen in je strijd tegen de bureaucratie en ik wens jou, Zaagmans en dochter een fijne decembermaand.
    Merel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ahh, Merel, wat lief! Ik wens je ook een heel fijne decembermaand!

      Verwijderen
  3. Ik ben pas begonnen als coach Passend Onderwijs op een MBO en ben zo benieuwd waarom jouw dochter nergens welkom is.. Als je de energie en de tijd hebt, zou je me dan willen mailen met het verhaal? Ik lees al heel lang mee, en wil zo graag met je meedenken. Er moet toch een oplossing zijn?
    Liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ga er deze week even voor zitten om je te mailen. Dankjewel!

      Verwijderen