1 april 2015

Goedemorgen.

Ik begin maar weer eens met opruimen.
Vandaag komt het CIZ hier thuis langs om een eventuele nieuwe indicatie te bespreken.

Blijf jij maar lekker liggen hoor...

Ik ruim je speelgoed wel op.

Doe mij maar wat extra energie.

Ik print zo'n beetje het hele papieren leven van Dochter.

En hier begint dan het belangrijke gesprek.
Binnen vijf minuten vertelt mevrouw dat we eigenlijk onder de gemeente vallen.
Iets wat ik al twee jaar weet maar wat de gemeente weer vergeet.
Het begint er op te lijken dat ik al drie maanden dingen aan het doen ben waarvan ik al weet dat het niet kan, maar waarvan de gemeente zegt dat ik het moet.
Ik kan bijna de uitslag al voorspellen...
Wij zitten, naast dat we amper dagbesteding hebben voor Dochter, zometeen ook zonder indicatie.

Post!
Van Erica.
Daar knapt een mens van op.
Dankjewel!

Ik bouw een salade.

En doe de kip in de oven.

Aan tafel!

Nah!
Verkering van Dochter eet ook gezellig mee.
En Dochter schaamt zich voor haar ploggende moeder.
Snap ik...Maar we doen het toch.

Zaagmans is vooral heel erg blij dat er een bordje eten voor zijn neus staat.

Op pad!

Naar IKEA.
Dochter heeft de oplossing gevonden voor haar IKEA-wandel-probleem.
Verkering.

Wat is er?

Ach ja, ik weet het jongens, hij doet af en toe wat vreemd.
Maar hij is wel lief hoor.

Erica, ik moest opeens aan je denken.

Ze overwegen om op zichzelf te gaan wonen.

Als je dat maar uit je hoofd laat, knul!

Kom, niet huilen jongens, hij bedoelde het niet zo.
Probeer het nog eens over dertig jaar.

Hebben we alles?

Mooi!
Rap naar huis en lekker slapen.

Truste!
Klik hier om te zien wat ik precies één jaar geleden deed.