24 april 2014

 Goedemorgen!

Koffie en het plaatselijke krantje.

Deze kamer is al opgeruimd...

En zoals u ziet, deze moet nog.

Eerst maar eens op pad met Dochter, want zij heeft nog steeds vakantie.
Voor we gaan fietsen altijd controleren of er geen spin in het stuur verstopt zit.
Ooit heeft er eentje gezeten, dus dan is het voor altijd zo.

Yes, na het kloppen kunnen we vertrekken.
Mond vol en twee vingers in de lucht.

Zeg!
Waar gaan we eigenlijk naartoe?
Dochter weet het wel...

Naar de kuikentjes.

Ahhhh, ze zijn zo lief en we willen ze zo graag.
Een paar weken kuikentjes verzorgen en ze dan bij de boer brengen.
Van mij mag het, alleen weet Dochter dat nog niet.
Moet eerst een grote bak zien te vinden waar ze in kunnen slapen.

We gaan een rondje fietsen door Houten.

Het enige wat ik tegen kom zijn rode lege fietspaden.
Overdag is het hier leeg.
Ik kan er niet aan wennen.
Leegte en weinig kleur.

Een heerlijke lunch.

We hebben de nieuwe bank nog niet gevonden.
Best leeg zo.
Gelukkig houden we toch al niet van bankzitten.

Oef!
Hier leg ik net de telefoon neer...
Ik sprak met de mevrouw van de indicatie.
Dochter mag de dagbesteding in gaan vullen zoals wij dat graag voor haar willen.
Yahoo!

Ik <3 mevrouw van de indicatie!

Dit is dus de reden waarom je altijd door moet gaan.
En waarom je moet luisteren naar je onderbuik.
Waarom je soms dapper moet blijven terwijl je eigenlijk denkt dat je wel eens in duizend stukjes zou kunnen breken.
Rechtop blijven staan en in jezelf blijven geloven daar waar anderen alweer afgehaakt zijn.

Ik zou van vreugde best wat kunnen gaan huilen.
Maar ik wacht nog even tot dat het donker is ;)

Dochter is ook heel blij.
Lastig te zien, ik weet het.
Ze haalde net de drempel niet.
Maar van binnen juicht ze hoor.
Heus!

Pb-er is er weer.
Ze gaan samen eropuit.
Kan ik even wat boodschappen halen.

Ahum, lentebui?

Viel eigenlijk wel mee.

De enige foto vandaag (alweer) van Meneer T.
Maar morgen haalt hij het in hoor.
Beloofd!

Eten bouwen.
Raar, beetje eten bouwen, liefst laat ik na al het goede nieuws alles uit mijn handen vallen en gaan we ergens buiten de deur wat eten.
Maar ik houd mij in.
Stop mijn energie in het eten en blijf kalm ;)
Wáááááhhhh!
Zo!

Taco's.

We gaan Utrecht even in.

Welke kant gaan we op?

Dochter wil naar de New Yorker.

 Zaagmans vindt dat een lastig ding.

Dochter eigenlijk ook.
Te veel licht, te veel herrie.

Samen lopen?

Heus niet.

Oh toch wel.
Gelukkig.
Wisselt hier per minuut, moet altijd rap plaatjes schieten.

Nog een beetje winkelen.

Duurt nog wel even?

Yup!

Kijk Zaagmans eens zijn best doen.

Zelfs hier!
Doe maar mee.
Fijn hoor!

Volgende winkel.
Zaagmans koopt een trui en Dochter weet het nog niet.

Wéér een andere winkel.
Dochter vindt dat ik deze moet kopen.
Ik doe echt mijn best, maar sla denk ik toch een rondje over.

Dochter slaat geen ronde over en mag met haar eigen pas betalen.
Blijft een spannend ding.

Happy?
<3

Nu mag ik even in een winkeltje kijken...
Of ik op wil schieten.

 En of Zaagmans niet zo raar wil kijken.

Ahhhhhg
Onweer!
Daar houden wij niet zo van.

IJsje voor de schrik dan maar?

Dáág Dom, wij gaan snel weer naar huis...

 We zijn een beetje bang dat de bliksem in Zaagmans zijn beugeltje slaat.

En tijdens mijn kopje thee ben ik weer opnieuw blij met het goede nieuws en rolde er inmiddels al spontaan een paar druppeltjes uit mijn ogen.

Truste!