20 januari 2014

Om vijf uur ging de wekker vandaag. Dochter had een dagopname in het ziekenhuis.
Maar eerst nog even alle berichten checken.

Geloof het of niet, we stonden vandaag voor het verkeerde ziekenhuis.
Mijn schuld ik had de brief niet gelezen.
Maar daar ging het mis he, mijn maag was vandaag al niet zo sterk en toen hadden we ook nog dikke stress over of we nog wel op tijd zouden komen.
Eenmaal in het juiste ziekenhuis aangekomen ging ik spontaan over mijn nek en kon ik nog net de eerste de beste trapleuning pakken.
Het had stoerder gestaan als ik nu schreef dat ik de eerste de beste knappe dokter onder spuugde, maar helaas daar ben ik te braaf voor en ging dus netjes naar het toilet.
En dus kon ik niet mee de OK op en moest Zaagmans het gaan doen.
En daar zat ik dan huilend in het toilet.
Hup, 15 jaar zwaar opgebouwde betrouwbaarheid zo de prullenbak in!

Gelukkig werd ze meteen geholpen en was ze binnen tien minuten weer onder narcose vandaan.
Maar die tien minuten  waar in je niet de controle hebt en beneden zit te wachten...men het leken wel uren!

Had ik al gezegd dat het uren leken?

 Ach en daar was ze dan!

Maar gelukkig was het leed weer snel geleden met mijn ballonomkoopactie!

Om de vijf minuten kwam er een verpleegster binnen om te vragen of het echt wel goed ging?
Deze houding laat juist zien dat het super goed gaat!
De favo puberhanghouding.

Of toch nog maar een dutje?

 Eenmaal thuis maakte Zaagmans een lekker eitje.

Kapot waren we mensen!

Kapot!
Stuk!
Tien jaar ouder!

 Gelukkig ze knapt al een beetje op ;)

 Meneer T erbij.

En tussen al mijn verpleegtaken door toverde ik nog even een ubergezonde maaltijd op tafel.

Werkte de PGB admin van 2013 weg.

En maakte nog een paar schoon gevouwen fris ruikende stapeltjes was.
Gut, wat zal ik lekker slapen!