10 mei 2015

Goedemorgen.
Ondanks alle nare gevoelens en grote zorgen, krijg ik een heel lief Moederdag-ontbijt van Zaagmans.

En mijn lievelings <3

Ik heb niet zoveel zin om stil te staan bij deze dag.
Voor ik mijn kleding aan had was het al moeilijk genoeg.
Het blijft onwerkelijk en ik vind het heel erg moeilijk dat we na vier weken nog steeds geen stap verder zijn gekomen.
Het begint bijna normaal te worden dat je niks meer goed kan doen en dat je geen stappen kan maken.
Gelukkig kreeg ik ook heel veel lieve mailtjes en berichtjes die mij juist weer sterken en mij laten voelen dat we gewoon door moeten gaan. Het is vast allemaal niet voor niks.

Tijd om naar buiten te gaan, want kijk ons eens boffen vandaag met dit prachtige weer.

Koeien! <3

Kijk nou zo dichtbij ze komen.

Wat zijn ze lief.

Alleen niet zo kwijlen, juf.

Oh, met zijn drieën kwijlen kan ook nog.

Ja jij ja.

Ik ga nog even door met de koeienfoto's

Gewoon omdat ze zo schattig zijn.
En ook omdat ik u wil vertellen dat de kalfjes meteen na de geboorte weg worden gehaald en niet mogen drinken bij hun moeder, zodat wij meer melk hebben.

Hoe wreed is dat?

Eigenlijk hebben dus alle koeien hechtingsproblemen.

Deze dame wil ook nog even vertellen dat melk voor kalfjes is en dat wij mensen dit helemaal niet in zo'n grote hoeveelheid hoeven te drinken.

Kijk nou zo lief.

En knap, ik krijg mijn tong niet in mijn neus.

Nou dames, bedankt voor dit heldere gesprek, ik geef het door!
Maar nu moeten we gaan.
Anders komen we te laat...

Voor de veerpont.

Wat is het hier mooi.

Is weer eens een ander bootje, hè Zaagmans.

Waar gaat dit naartoe?

Geen idee, maar laten we eens gaan wandelen.

Niet zo klef, zo komen we nooit aan wandelen toe.

Ik begin alvast.

Woehoe!
Daar komt Meneer T aangevlogen.

Wat is het hier mooi.
Zullen we gewoon blijven?

Dat zou jij wel willen hè.

Een ooievaarsnest.

En er zit ook nog een ooievaar in!

Hallo holle boom.

Zaagmans doe niet zo eng.
Haal je hoofd uit de boom.

Of ik er ook even in wil met mijn hoofd.
Ik wil niet in de baarmoeder van de boom.

Zaagmans?

Zaagmans!
Kom op nou.

We moeten weer naar huis.

Meneer T is een beetje moe van het lopen.

Wat is dit nu?

Ja, zo kan ik vanavond weer slapen.

We eten weer eens asperges.

Meneer T wil geen brokjes meer eten, dus geven we hem een ei.

Maar nu ik dit zo doe, vraag ik mij opeens af of dit eigenlijk wel zo gezond is voor een hond.

Geef nou maar hier, denkt Meneer T.

Zaagmans stampt de helft van onze tuin in de kliko.

En ik ruim nog een beetje op.
We duiken op tijd ons bedje in.

Truste!
Klik hier om te zien wat ik precies één jaar geleden deed.