donderdag 8 mei 2014

8 mei 2014

Goedemorgen.

Vandaag eens een andere spiegel.
Zo zie ik er een stuk gezonder uit.

Mijn zelfgemaakte ontbijtkoek.

Ik zit vandaag bij iedereen in de nek.
Ik mail en bel mij suf.
Ben weer een klein stukje opgeschoten.
Nu alle reactie's afwachten.

Sja, wat gaan we tot die tijd doen?

Oh, voor ik kan bedenken hoe ik de middag in ga vullen, moet ik Dochter bellen.
Ze heeft haar hand gebroken, denkt ze.
Tegen de muur en paal geslagen.

Ja...
Regen...
Ik loop een beetje vast vanmiddag.
Wil zo graag wat gaan doen, overdag bestaat meestal uit raadsels oplossen voor Dochter of brandjes blussen om haar heen.
Sommige dagen zijn doodstil en andere dagen heb ik amper tijd om adem te halen.
De avonduren bestaan vaak uit verplicht thuis zitten.
Dochter kan niet alleen thuis zitten.
En een netwerk hierin om ons te ontlasten ontbreekt.

Proberen te genieten van het rustige moment dan.

Ik kan dat alleen zo slecht, voelt zo lui.
En ik heb het gevoel dat het hele leven aan ons voorbij gaat.

Ah!
Wat nou niks te doen!

Heel even denk ik dat het nog wel meevalt, ze zit zelfs te kleuren met haar zere hand.

Maar het valt toch niet mee.

Even naar laten kijken door de dokter.

Dokter denkt dat het gebroken is.
Een boksfractuur noemt ze het.
Dochter vindt dat wel stoer klinken.

Op naar het ziekenhuis.

Foto maken.

Dochter kan slecht tegen wachten.
Ziet u het?

Halleluja voor alle mobiele telefoons!

Het doet nu toch wel erg pijn.

En het wachten is niet te doen.

Yahooo, happyfood!

Wachten in de gipskamer, want de dokter denkt ook dat het gebroken is.

Ieuwwww, bloed op de muur.

Dat eeuwige wachten!

Wat is dit voor een oud en versleten ziekenhuis?

Iemand voor ons was het denk ik zat om de seconden te tellen.

Koffie dan maar?

En hier mogen we opeens weer naar huis.
Dokter drie zegt dat het niet gebroken is.
Onwijs mazzel!

Rap naar huis.

Waar ik friet eet die je gerust nog een jaar kan bewaren buiten de koelkast.
Hoe stoer ben ik?

Truste!

5 opmerkingen:

  1. Mijn Jongste zoon heeft voor een paar weken terug tegen de muur geschopt.... bijna zelfde verhaal... bont en blauw en het werd met het uur pijnlijker... dokter... ziekenhuis... uiteindelijk dan niet gebroken.. Dat zijn gewoon van die dagen waarop je op je tenen loopt en maar hoopt dat de telefoon niet nog een keer gaat omdat het weer niet zo lekker loopt op school.....
    ook ik voel me lui, als ik op de bank probeer om even mijn rust te pakken....

    Maandag starten mijn beide zonen op elk een nieuwe school..... ik hoop en duim dat het op deze plek wel beter zal gaan.

    Marjan NH

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn te lezen dat anderen zich hier ook in herkennen.
      Dat maakt dat ik mij ook iets minder gek voel ;)

      Wat zullen er spannende tijden voor jullie aanbreken.
      Nieuwe school.
      En dan ook nog beide.
      Hopelijk gaat het jullie weer wat meer rust brengen!

      Verwijderen
  2. Wat rot, om bijna 'gevangen' te zitten in de zorg om en voor je kind. Heb je een PGB voor haar, of is daarop gekort? En wordt het iets met de dagbesteding? Het zou fijn zijn als je iets ontlast kon worden en meer vrijheid in je leven kreeg. Ik gun het je van harte, en je dochter ook een fijne plek waar ze zichzelf kan zijn (naast thuis uiteraard).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het voelt soms wel als gevangen ja....
      Ik kan zelf amper nieuwe dingen opstarten omdat ik dan toch weer ergens af moet haken.
      Maar ik ben jong, en dat is ook fijn, mijn tijd komt ook heus weer.
      PGB hebben we, daar kunnen we voor nu 1 logeeerweekend per maand uithalen.
      Er komt meer aan en kunnen we twee weekenden vullen.
      Dat zal veel ruimte geven.
      Gewoon lekker de stad in.
      Ergens koffie drinken.
      Feest ;)

      Verwijderen
  3. Ook niet gescheurd, die hand? Heb ik ooit gehad, in een dronken bui een lantarenpaal geslagen, scheurtje in mijn knokkel, heb er zeker een jaar pijn aan gehad. Wel wat van geleerd :-)

    BeantwoordenVerwijderen