Goedemorgen.
Ik drink dapper mijn koffie...
Maar neem daarna toch maar weer een hapje paracetamol als ontbijt.
Ik bel mijn afspraken af en ga mijn bed weer in.
Niet de meest handige dag, aangezien Dochter op maandag geen onderwijs meer volgt.
Na een uurtje slaap toch maar onder de douche gegaan en naar een afspraak die ik niet meer af kon zeggen.
Gelukkig bracht Zaagmans mij met de auto.
Ik keek hoe Zaagmans de sushi at, ik sla even over.
Tijd om weer te gaan slapen, gelukkig kon Zaagmans aan het einde van de dag thuiswerken, Dochter was inmiddels alweer dingen aan het doen die niet in onze afsprakenlijst voorkwamen.
Ik kreeg deze lachende maaltijd op bed.
Daarna keek ik naar de ouders van Dexter.
Wat een heftige strijd.
En veel herkenbare dingen.
Het verliezen van een netwerk, het ontbreken van familie die ons een handje zou kunnen helpen.
Het gevoel te hebben niet meer mee te draaien in de maatschappij.
En het altijd maar strijden.
Ik hoop voor deze ouders dat door deze uitzending dingen sneller kunnen gaan.
Zodat hun jarenlange strijd niet voor niets is geweest.
Dat ze als gezin bij elkaar blijven als de zorg er eindelijk is.
Alsof ik vandaag al niet genoeg geslapen heb...
Truste!
Ach gossie! Beterschap!
BeantwoordenVerwijderenWat is dat toch he? Slapen als een malle en dan nog moe zijn. Heel herkenbaar. Beterschap!
BeantwoordenVerwijderenJa, wat heftig Wendy.. Ik wou maar dat mensen wat meer geneigd waren te helpen, een ander te ontlasten, en niet je rug toedraaien naar een gezin dat veel tijd aan zorg kwijt is en niet vaak tijd vrij kan maken voor andere dingen.
BeantwoordenVerwijderen